Dankjewel !

Onze inleefreis naar Congo wordt voor de meesten onder ons niet alleen een unieke, maar ook een eerste ervaring met Afrika.
Wereldsolidariteit heeft zijn uiterste best gedaan opdat we zondagmorgen niet onvoorbereid het vliegtuig richting Kinshasa opstappen.
Daar ging inderdaad nogal wat voorbereiding aan vooraf. De voltallige groep is voor het eerst vorig jaar op 27 mei samengekomen voor een eerste weekend in hoeve Open Huis in Staden. Daar werden de eerste banden gesmeed. Later kwamen we nog een paar zaterdagen bijeen in Oostende en in Roeselare, enook nog een weekend in 't Roodhof in Oostkamp.
Deze middag ging ik met een paar collega's nog een (h)eerlijke spaghetti eten, dichtbij mijn werkterrein in Schaarbeek. Kwestie van in schoonheid afscheid te nemen, want het was mijn laatste werkdag, en het zal een kleine drie weken duren vooraleer ik weer echt productief kan zijn voor het ACV. Aan het tafeltje naast me hoorde ik spreken over Bangladesh, en toen ik naar gezelschap keek, zag ik dat Annelies erbij zat.
Waar wil ik hiermee naar toe ? Wel, Annelies is het die , namens Wereldsolidariteit, al deze hogergenoemde bijeenkomsten voorbereid en geleid heeft. Ze deed dit op een schitterende manier, en onze groep vindt het bijzonder jammer dat die kers op de taart - de reis zelf - niet aan Annelies besteed is.
Maar bij deze, namens de hele groep: nogmaals bedankt, Annelies ...
En nu ik in een flow van dankbaarheid ben: ook dank aan Dirk Wanzeele, wiens verslag van zijn eerder gedane inleefreis naar Congo - in april 2011 - , deze week in mijn mailbox belandde. Een zeer interessant en lijvig document ter ondersteuning van onze reis.