On ne trouve pas les mots

Fotoimpressies Kikwit (foto's Sander V)

Drie volle dagen Kikwit gingen razend vlug,
internetverbindingen nukkig en veeleer stug...
Impressies en ervaringen in overvloed,
van hot naar her in een razende spoed...
Kleurig uitgedoste feesten telkens ons lot,
op Afrikaanse grond ontvangen worden als een God...
Af en toe kleine kinderen met tranen en verdriet,
de eerste keer een blanke zien, hét went maar niet...
'Soyez les bienvenus', bij elk bezoek aanhoren,
telkens omringd door lokale dans- en zangkoren...
Ons bezoek voor dorp of vrouwengroep een deugd,
een familiaal gebeuren: omringd door de plaatselijke jeugd...
Delegaties ons telkens officieel staande te woord,
door een buitenlands bezoek, het dorp niet dagelijks gestoord...
De schooldirecteur aan het hoofd van het ontvangende comité,
onderwijs als mede-promotor van het mutualistisch idee...
'Notre histoire en Belgique se répète', denkt onze delegatie dan,
de uitbreiding van de plaatselijke kas vraagt een notabel man...
De Congolees: man of vrouw die de pauvrété waardig draagt,
geen toeristische toestand met de bedelaar die uit elke hoek opdaagt...
De muzikale Afrikaanse cultuur en de kracht van de vrouw,
het valt ons meermaals op en laat ons geenzins kou...
Aan onze volgers... onze indrukken vertellen... geen cadeau,
zoals Mia & Heidi stellen: "On ne trouve pas les mots"...
Diep onder de indruk van de partners hun geloof en engagement,
doorheen de Congolese uitdaging vooruitgang boeken, niet evident...
Want solidariteit promoten een abstracte activiteit,
voor een volk dat dagelijks voor het overleven strijdt...
Waarom nadenken over de kost en zorg voor morgen,
als men vandaag voor het brood op tafel moet zorgen...
Wat de Congolese samenleving op dit moment duidelijk ontbeert,
een sterke overheid die kleine inspanningen van het volk stimuleert...
Op verkiezingsborden mag Kabila best luxeyachts en TGV's beloven,
zonder sterke staat komt de bevolking haar sociale uitdaging niet te boven...
Wat heb je aan vervoersmiddelen die in een mum van tijd sporen,
zonder voldoende bestaansmiddelen lijkt een lege trein geboren...

Renaat.