Deux cultures dans la procure

Lubumbashi en Kikwit ontmoeten elkaar,
een vermenging der groepen ietwat raar...
En ce moment deux cultures dans la Procure,
het vinden van een rode draad geen sinecure...
Het gonst momenteel onder onze boom,
aan een zekere interculturaliteit niet te ontkoom...
Want binnen de Congolese identiteit,
lijken regionale verschillen een feit...
Het doet ons de vraag toch even stellen,
kunnen we straks over hét Congo vertellen...
Zelfs de invulling van de partenariaten niet te vergelijken,
laat de context het wel toe deze in één programma te ijken?
Want Kikwit lijkt uit de verhalen Lubumbashi niet,
op onze reis zien we het Congo van Goma niet...
Het doet ons denken aan Van Reybroeks Congoboek,
laat een éénsgezind Congo zich wél schilderen op het doek...
Congo, een enorm groot en divers gebied,
één gelijkenis: 'dé blauwe stoel' die je overal ziet...
Toch is het een herinnering die eeuwig blijft,
het spontane in de beleving, wat ons drijft...
De Congo-kenner zullen afdelingen straks niet begroeten,
doch een doorleefd en geïnternaliseerd verhaal ontmoeten...
Renaat.