Congo? Ja ja, wij steunen Congo!

Beste bloggers
eventjes laten weten dat de Lubumbashi-groep ook heel goed is aangekomen in Kinshasa. Mijn vliegangst die ik overhield na mijn vorige reis begint stilletjes aan te minderen... Kan ook niet anders, we zijn hier al 6 keer op- en neer gevlogen (de vluchten van en naar Lubum waren telkens met een tussenstop) en ik mag knijpen in Marijkes hand bij het opstijgen en neerdalen, hihi.
Jullie hebben een mooi verslag gekregen van Dominique, waarvoor dank Domi! Vandaag hebben we afscheid genomen in Lubum en dit was toch even moeilijk... Velen vroegen ons in het begin van de reis... Wat gaan jullie daar eigenlijk doen in Congo, wat valt er daar aan te vangen in zo'n land. Een land, bij ons vooral gekend door de corruptie. Wel, na deze onderdompeling in Lubum zijn we klaar om op alle vragen een antwoord te bieden. Wereldsolidariteit, de MOC in Lubum, dat toont ons zo sterk de kracht van een beweging. Ook de jongeren hebben me enorm gefacineerd, zijn zo sterk en klaar om MOC te versterken. Ik vertel er later zeker meer over. Lubum was een andere wereld maar een prachtige wereld. Het afscheid van de JOC en ons Kimm deed mijn hart smelten, mijn kleine zus. De eerste traantjes... maar traantjes van geluk bij het zien van de sterkte van de Beweging in Congo. Onze steun telt, onze steun doet veranderen, onze steun wordt straks ook jullie steun, daar ben ik zeker van.
We blijven hier maar praten met elkaar, de ene groep met de andere. Gevoelens, emoties, bevindingen, ... ze vliegen hier rond de tafel.
Sorry dat we niets konden laten weten maar we hebben eigenlijk een prachtige dichter onder ons. Ik laat jullie hieronder mee genieten van onze eerste ervaring bij het toekomen in Lubum. Met dank aan dichter DANNY BAERT!
Ook hier een groepsdichter
vandaar dit verhaal
van de trip naar Lubumbashi
voor jullie allemaal.
Op donder- en vrijdag
om 4 uren op
twee ritten naar Ndjili
de eerste een flop.
Na heel wat controles
met handschoenen aan
wees men ons de deur
maar we lieten geen traan.
Na 4 uren tsjolen
terug in de procure
als troost wat meters stof
misschien veel te duur.
Na de middag een vakbond
en een farmacie
met zonnepanelen
hier leeft er een visie.
En van de matongé
waren wij in een wip
op onze bestemming
voor frietjes met kip.
't Waren heel wat emoties
voor die ene dag
maar wij met zijn allen
gingen slapen met een lach.
Op vrijdag dan kon
onze bagage niet mee
een telefoon, een ander busje
iedereen tevree!
Hoewel met zijn 12 in dat busje
dit is toch wel krap
de chauffeur was in zijn nopjes
en reed nogal rap.
Langs putten en kuilen
en mensen op de weg
echt niet te beschrijven
de thuisblijvers hebben pech.
De check-in verliep vlotjes
naar Congolese norm
een airbus 320
gaf onze plannen weer vorm.
De plaatsen wat smalletjes
op d' achterste rij
maar de 11 WS'ers
waren ongelooflijk blij.
Een volle dag later
dan initieel gepland
zijn we met zijn allen
in Lubumbashi geland.
Een warme delegatie
wachtte ons op
en zonder veel papierwerk
in 2 busjes, top!
Geen putten, geen kuilen
geen vuurtjes op straat
geen geblutste auto's
alles in goede staat.
Opnieuw een procure
als ons logement
veel zon en een windje
weer iedereen content!
Het MOCC en haar partners
lichtten hun programma toe
't wordt heel veel vroeg opstaan
we zijn nu al zo moe!
Een moment van reflectie
Kinshasa, deel één
houdt ons de komende dagen
alvast op de been.
Aan 't thuisfront en de bloggers
we stellen 't hier goed
en wat we bezoeken
geeft ons heel wat moed.
Om verder te strijden
voor ons ideaal
solidarité mondiale
dat is ons verhaal!